Zondagochtend.

Alles klopt. De tafel is gedekt, er brandt een kaarsje, de koffie ruikt alsof je ‘m in Parijs hebt gezet. Jij schuift de croissantjes naar haar toe met een tevreden glimlach.

Ze glimlacht terug, pakt er één, breekt hem open.
Stilte.

Dan kijkt ze op.
“Hij is niet warm.”

Je volgt haar blik naar dat goudbruine wonder op haar bord. Hij is knapperig. Hij ruikt lekker. Hij doet z’n best.
Maar toch… iets klopt er niet.

Ze zegt niks meer, maar haar blik zegt alles: er ontbreekt iets. Iets kleins. Iets belangrijks.
Iets wat jij — eerlijk is eerlijk — totaal over het hoofd zag.

En terwijl jij je afvraagt wat er nou zó belangrijk is aan een warme croissant,
denken wij: dát willen we je nou juist vertellen.