Je schuift aan tafel. Het eten is… tja, laten we zeggen: een creatieve poging. Jij proeft één hap en twijfelt al. Maar hij? Hij zit tegenover je, bestek in de aanslag, en werkt het hele bord weg alsof het zijn lievelingsgerecht is.

Geen gemopper, geen opmerkingen. Gewoon: hap, slik, weg.

En als je vraagt: “Vind je het wel lekker?” zegt hij droog: “Jawel hoor.”
Maar jij weet wel beter.

Je kijkt naar dat lege bord en denkt: Waarom doet hij dit? Waarom eet hij iets op wat hij overduidelijk niet lekker vindt? Is het beleefdheid? Honger? Of een geheim mannenritueel waar we niks van snappen?

Herkenbaar? Misschien zie je het bij je partner, je broer, je vader. Of ben je zelf zo iemand. En het intrigeert je. Want ergens weet je: dit is niet zomaar gedrag. Hier zit iets in dat brein…

Maar wat dan?