lust for leven
mijn reis met baarmoederkanker
welkom op mijn persoonlijke pagina
Lust for leven
Dit is mijn persoonlijke blogpagina over mijn wonderlijke reis met baarmoederkanker.
Ik deel hier fragmenten uit mijn dagboek en andere zieleroerselen.
Lees wat je wilt en wanneer je wilt.
watskebeurt
alle posts op een rijtje
Lego en lage energie
Gisteren heb ik lekker ge-LEGO’d, met niet-voelende vingers. En dat is nog best een uitdaging. Probeer maar eens een radio van LEGO te bouwen wanneer je wijs- en middelvingers nauwelijks voelen wat ze aanraken, laat staan hoeveel druk je moet zetten om kleine blokjes aan elkaar te klikken.
Maar wat het wél doet, is afleiden. Heerlijk afleiden, op zo’n grijze, regenachtige dag.
Kievitpassen en een rebels hoofd
Chemo 2.
De dexamethason is aangepast en daardoor slaap ik dit keer redelijk. Wat wel opvalt: de bijwerkingen komen sneller door. Misselijkheid, pijnlijke gewrichten, tintelingen in mijn wijsvingers. En een soort bewegingsdrang die me soms met kievitpassen( zoals Gerben het noemt) door het huis laat lopen.
Bezig zijn helpt, maar ik merk ook hoe snel de moeheid toeslaat. Toch is het draaglijk. Het is ook dit keer weer accept-eren: ontvangen wat me wordt gegeven en dankbaar zijn voor de kansen die het me biedt.
Alle kleuren van de regenboog
De kadootjes van vandaag.
Vanmorgen stond ik bij de Action in de rij achter een dame met heel kort grijs haar. Ze draaide zich om en keek me met vriendelijke ogen aan. Anders dan veel anderen meed ze mijn blik niet en keek ze naar mijn kale hoofd.
Nu is mijn hoofd weer egaal: glad en zonder die vreemde haarpijn als ik erover wrijf. Het voelt als een volgende stap. Eentje die ik zélf heb gezet.
Kaal
Na kale plekken tussen mijn korte stekeltjes en haarpijn tijdens en na het slapen, heb ik vanmorgen de knoop doorgehakt. Gerben heeft het haar dat er nog zat helemaal geschoren.
Nu is mijn hoofd weer egaal: glad en zonder die vreemde haarpijn als ik erover wrijf. Het voelt als een volgende stap. Eentje die ik zélf heb gezet.
Groen licht voor kuur 2
Vandaag kreeg ik groen licht voor de volgende kuur, aanstaande maandag.
Bij de oncoloog hebben we samen teruggekeken op hoe het de vorige keer ging en hoe mijn lijf reageerde.
Ze stelde voor de dosis dexamethason wat te verlagen, in de hoop dat het niet-slapen minder heftig zal zijn.
Een kleine aanpassing, maar eentje die hopelijk veel verschil maakt.
Het voelt goed om zo in gesprek te zijn en steeds weer te kijken wat beter kan.
Maandag stap ik dus weer in voor de volgende rit, met vertrouwen en iets meer rust in het vooruitzicht.
Dus nog even éxtra genieten van de komende, hopelijk zonnige, weekenddagen!
Lust for leven – 1
En toen was daar ineens dit: een groep zonder gesprek, maar vol leven.
Ik weet niet precies waarheen ik ga, maar ik weet wél waarvoor ik kies.
Niet vechten. Wel voelen.
Niet overleven. Maar léven.
Ik neem je mee, in stukjes.
Dank je dat je er bent
Hoe het begon
Het begon eigenlijk vrij onschuldig: wat bloedverlies. Dus ik ging naar de huisarts, die me doorstuurde naar de gynaecoloog.
Die zag meteen een poliepje zitten. “Ziet er goedaardig uit hoor, 90% kans van wel.” Toch maar een afspraak ingepland voor een kleine poliklinische ingreep — gewoon om ’m weg te halen. Voor de zekerheid. Dat is er nooit van gekomen…
Gemoedstoestand van het moment
Ik neem de dingen zoals ze komen. Geen paniek, geen doemscenario’s — gewoon stap voor stap, dag voor dag.
Soms is er wel wat onrust. Vooral als ik in het niet-weten beland: wanneer hoor ik iets? Wanneer komt de volgende afspraak? Dat schuurt dan even. Wachten, dat is soms lastiger dan het nieuws zelf.
Medische update – het is in gang gezet
Net terug van het gesprek met de oncoloog: een jonge vrouw, vriendelijk, kundig én met oog voor de mens achter het dossier. Zo fijn!
Ze heeft zelf nog een echo gedaan. De tumor is klein — 1,5 cm — en er is geen doorgroei naar de baarmoederhals te zien. Dat is goed nieuws.
Tussenin en een beetje dwars
De molen draait. En hij draait op volle toeren.
Gisteren had ik zo’n mwah-dag. Niet goed te duiden. Geen duidelijke reden, gewoon… mist in mijn hoofd.
Ik zit tussen afspraken in, krijg informatie in allerlei vormen en formaten, en m’n systeem probeert daar iets zinnigs van te maken.
