lust for leven
mijn reis met baarmoederkanker
welkom op mijn persoonlijke pagina
Lust for leven
Dit is mijn persoonlijke blogpagina over mijn wonderlijke reis met baarmoederkanker.
Ik deel hier fragmenten uit mijn dagboek en andere zieleroerselen.
Lees wat je wilt en wanneer je wilt.
watskebeurt
alle posts op een rijtje
Lopen op wolkjes
Naast de grote lijnen van dit traject zijn er talloze kleine kwaaltjes die er gewoon bij horen, en die ik niet altijd benoem.
Niet omdat ze er niet mogen zijn, maar omdat het er zó veel zijn dat ik anders een wekelijkse encyclopedie zou moeten uitbrengen.
Vandaag is zo’n dag waarop één van die bijwerkingen zich duidelijk laat zien: neuropathie.
Een prachtig woord voor iets wat helemaal niet zo prachtig voelt.
Chemotherapie pakt snel delende cellen aan. Dat is precies de bedoeling.
Alleen… zenuwcellen vallen óók onder die categorie.
Dus worden die net zo hard meegenomen in de strijd.
Verdwijnende woorden en brainfog
Het chemobrein is een vreemd ding. Ik wist tot een paar weken geleden niet eens dat het bestond.
Het voelt alsof er ergens in mijn hoofd iemand aan de knoppen zit die ineens besluit:
Dit woord? Dat krijg je nu even niet.
Of: wat je net hoorde, zei of zag? Foetsie. Verdwenen in het niets.
Herfstlicht
De afgelopen twee weken waren er vooral om even naar binnen te keren. Niet alleen letterlijk, ook in mijzelf. Inmiddels twee fijne gesprekken gehad met de ethicus van het ziekenhuis. Het is heerlijke voeding voor mijn ziel en sparren op een manier die aansluit bij hoe ik deze levensperiode ervaar.
De derde kuur
De derde kuur is pittig. Al op de tweede dag merkte ik dat de bijwerkingen eerder en heftiger kwamen dan de vorige keren.
Vandaag is het dag 4. Die ben ik begonnen zonder slaap, want dat lukte vannacht niet.
Wat me het meest parten speelt, is het verlies van energie. De vermoeidheid die me soms plotseling overvalt, alsof iemand de stekker eruit trekt. Van het ene op het andere moment is het op. Dan breekt het zweet me uit en moet ik gewoon gaan zitten.
De trein die plots stopt
De derde chemo zit er net in. Over anderhalve week ben ik op de helft!!
Vanmorgen bij onze casemanager even gesproken over de chemo-vermoeidheid.
Een hele andere vermoeidheid dan die van inspanning (of de rebound van Ritalin 🤪)
Er zijn dagen waarop het voelt alsof de trein waarin ik zit, plotseling tot stilstand komt. Zonder waarschuwing, zonder aankondiging. Een soort van noodstop waarbij alle systemen even uitvallen.
Lust for leven – 1
En toen was daar ineens dit: een groep zonder gesprek, maar vol leven.
Ik weet niet precies waarheen ik ga, maar ik weet wél waarvoor ik kies.
Niet vechten. Wel voelen.
Niet overleven. Maar léven.
Ik neem je mee, in stukjes.
Dank je dat je er bent
Hoe het begon
Het begon eigenlijk vrij onschuldig: wat bloedverlies. Dus ik ging naar de huisarts, die me doorstuurde naar de gynaecoloog.
Die zag meteen een poliepje zitten. “Ziet er goedaardig uit hoor, 90% kans van wel.” Toch maar een afspraak ingepland voor een kleine poliklinische ingreep — gewoon om ’m weg te halen. Voor de zekerheid. Dat is er nooit van gekomen…
Gemoedstoestand van het moment
Ik neem de dingen zoals ze komen. Geen paniek, geen doemscenario’s — gewoon stap voor stap, dag voor dag.
Soms is er wel wat onrust. Vooral als ik in het niet-weten beland: wanneer hoor ik iets? Wanneer komt de volgende afspraak? Dat schuurt dan even. Wachten, dat is soms lastiger dan het nieuws zelf.
Medische update – het is in gang gezet
Net terug van het gesprek met de oncoloog: een jonge vrouw, vriendelijk, kundig én met oog voor de mens achter het dossier. Zo fijn!
Ze heeft zelf nog een echo gedaan. De tumor is klein — 1,5 cm — en er is geen doorgroei naar de baarmoederhals te zien. Dat is goed nieuws.
Tussenin en een beetje dwars
De molen draait. En hij draait op volle toeren.
Gisteren had ik zo’n mwah-dag. Niet goed te duiden. Geen duidelijke reden, gewoon… mist in mijn hoofd.
Ik zit tussen afspraken in, krijg informatie in allerlei vormen en formaten, en m’n systeem probeert daar iets zinnigs van te maken.
