lust for leven
mijn reis met baarmoederkanker
welkom op mijn persoonlijke pagina
Lust for leven
Dit is mijn persoonlijke blogpagina over mijn wonderlijke reis met baarmoederkanker.
Ik deel hier fragmenten uit mijn dagboek en andere zieleroerselen.
Lees wat je wilt en wanneer je wilt.
watskebeurt
alle posts op een rijtje
Herfst in de lucht
De meteorologische herfst is begonnen.
Je merkt het meteen: de ochtenden zijn frisser, de lucht ruikt anders, de zon staat lager en het licht heeft die zachte gouden gloed die alleen september kent. Ik roep om de haverklap: Kijk, wat een mooi licht! en maak in gedachten de mooiste plaatjes.
Rust en ritme
Na een paar dagen écht behoorlijk last van bijwerkingen te hebben, was het alsof er maandag een schakelaar omging.
De pijn ebde weg en mijn maag werd rustiger. Meerdere keren per dag eiwitrijk eten en een glaasje cola als trouwe ondersteuning deden hun werk.
reisgenoot in crime
Via kanker.nl belandde ik vorige week bij het profiel van Eefje*.
We reizen volgens hetzelfde spoorboekje, alleen ligt zij één rit voor.
Chemo dag 2 en 3
De eerste dag, de echte chemo-dag, ging dus verrassend soepel.
Geen klachten, logisch natuurlijk: de medicijnen moesten hun werk nog opstarten. Alleen die last van de dexamethason… Ik riep nog stoer: “Als ik kan kiezen tussen misselijk zijn of niet slapen, kies ik voor niet slapen.”
Na drie nachten zonder slaap kwam ik daar toch een beetje op terug. Ik wist niet meer wat voor of achter was, of t ochtend of avond was, of wie ík überhaupt was.
Dexamethason en slapeloosheid
En toen kwam de dexamethason.
Hét wondermiddel tegen allergische reacties en misselijkheid – én tegelijk de geheime brandstof voor een nachtelijke stuiterbal.
Alles in stroomversnelling
Het gaat ineens hard.
Gisteren had ik de MRI van mijn lever, en gelukkig: niets vervelends te zien. Het bleek een veelvoorkomende, goedaardige clustering van levercellen — totaal los van de baarmoederkanker, dus echt een toevalsbevinding. Er hoeft ook niets aan te gebeuren dus de rest kan gewoon doorgaan. En dat is in dit geval best lekker.
Vandaag – de dag ertussenin
De zon is er nog niet… maar ik hoop dat ze zich straks alsnog laat zien.
Het is de laatste dag voor de operatie, en ik beweeg er zachtjes doorheen. Geen stress, wel ritueeltjes.
Ik heb m’n haar geverfd. Gewoon omdat ik daar zin in had. Een beetje me-time met een kwast en een handdoek om m’n hoofd.
Poef, weg – de operatie
Gisteren om 11 uur werd ik opgenomen. Bij aankomst op de afdeling had ik nauwelijks tijd om mijn tas neer te zetten, want ik mocht meteen door. Dus hup: in zo’n prachtige, modieus onverantwoorde operatiejurk, afscheid nemen van Gerben, en op naar de OK.
Mission Impossible: infuus-editie
Ik ben kennelijk lastig te prikken. Interessant om op je 57e achter te komen.
Na een paar mislukte pogingen en het plaatsen van een extra infuus onder narcose besloot datzelfde infuus gisteravond dat onderhuids water opslaan een revolutionaire behandeling moest zijn.
Naar huis – met verdwijntrucs en spuitjes
Naar huis – met verdwijntrucs en spuitjes
Vanaf de eerste zonnestralen van gisterochtend wist ik het zeker: ik wil naar huis. Ik had het hier wel gezien.
