Na kale plekken tussen mijn korte stekeltjes en haarpijn tijdens en na het slapen, heb ik vanmorgen de knoop doorgehakt. Gerben heeft het haar dat er nog zat helemaal geschoren.

Nu is mijn hoofd weer egaal: glad en zonder die vreemde haarpijn als ik erover wrijf. Het voelt als een volgende stap. Eentje die ik zélf heb gezet.

Vandaag kreeg ik groen licht voor de volgende kuur, aanstaande maandag.
Bij de oncoloog hebben we samen teruggekeken op hoe het de vorige keer ging en hoe mijn lijf reageerde.

Ze stelde voor de dosis dexamethason wat te verlagen, in de hoop dat het niet-slapen minder heftig zal zijn.
Een kleine aanpassing, maar eentje die hopelijk veel verschil maakt.

Het voelt goed om zo in gesprek te zijn en steeds weer te kijken wat beter kan.
Maandag stap ik dus weer in voor de volgende rit, met vertrouwen en iets meer rust in het vooruitzicht.

Dus nog even éxtra genieten van de komende, hopelijk zonnige, weekenddagen!

De meteorologische herfst is begonnen.
Je merkt het meteen: de ochtenden zijn frisser, de lucht ruikt anders, de zon staat lager en het licht heeft die zachte gouden gloed die alleen september kent. Ik roep om de haverklap: Kijk, wat een mooi licht! en maak in gedachten de mooiste plaatjes.

Na een paar dagen écht behoorlijk last van bijwerkingen te hebben, was het alsof er maandag een schakelaar omging.
De pijn ebde weg en mijn maag werd rustiger. Meerdere keren per dag eiwitrijk eten en een glaasje cola als trouwe ondersteuning deden hun werk.

Via kanker.nl belandde ik vorige week bij het profiel van Eefje*.
We reizen volgens hetzelfde spoorboekje, alleen ligt zij één rit voor.