lust for leven
mijn reis met baarmoederkanker
welkom op mijn persoonlijke pagina
Lust for leven
Dit is mijn persoonlijke blogpagina over mijn wonderlijke reis met baarmoederkanker.
Ik deel hier fragmenten uit mijn dagboek en andere zieleroerselen.
Lees wat je wilt en wanneer je wilt.
watskebeurt
alle posts op een rijtje
Het meisje, de wei en de brievenbus
Iedere dag loopt het meisje (niet omdat het kan, maar omdat het moet) een paar keer naar de brievenbus.
Gelukkig kán het ook.
Ze loopt niet naar de brievenbus om er iets uit te halen, maar om haar lichaam weer te laten wennen aan beweging. Heel rustig, op vertrouwd terrein.
Een sprongetje
Vanochtend ontdekte ik iets nieuws: ik kan weer opstaan uit mijn stoel en draaien in bed zonder mijn armen als hijskraan te gebruiken. Gisteravond nam ik mijn laatste pijnstilling, dus ik ga ervan uit dat mijn lichaam het proces nu zelf draagt.
Vakantiegevoel met na-ijleffect
Het is alweer dag 5 na de operatie.
Fysiek gaat het langzaam de goede kant op. Bewegen gaat iets makkelijker, ik heb minder pijnstilling nodig en ik heb vannacht goed geslapen. Ik loop wat meer rechtop, en dat alles helpt het herstel. Regelmatig bewegen is het devies! Dat betekent voor nu een aantal keer per dag naar de brievenbus (en ja, dat is al best een tripje want die staat aan t eind van de oprit)
Pip-dag en vallende rotsblokken
Gisteren was een beetje een pipse dag. Veel pijn, veel moe.
Aan de buitenkant zie je alleen maar een paar gaatjes en een licht gebruind velletje. Niet bepaald het beeld van iemand die een grote buikoperatie heeft gehad.
Stoned als een garnaal
Omdat ik een allergie heb voor ibuprofen, kreeg ik bij ontslag uit het ziekenhuis geen extra pijnstilling mee. Maar toen de verpleegkundig casemanager gisteren belde om te vragen hoe het ging, bleek al snel dat het niet optimaal was.
Het behandelplan
Vandaag waren we bij de professor op consult. Volgende week volgt de intake voor radiotherapie en chemotherapie. Het zal al snel beginnen, waarschijnlijk binnen 2 à 3 weken vanaf nu.
De trein is soms lastig bij te benen
De trein van gisteren hield zich aan zijn eigen spoorboekje
Het was er eentje die we amper konden bijhouden. Alsof we steeds op het perron zaten te wachten en dan ineens moesten rennen om er nog net op te springen.
Het spoorboekje
Maandag 8 september stap ik op de trein.
Iedere drie weken een nieuwe rit, zes keer op rij. Daarna vijf weken lang elke dag naar de bestraling.
Het station kennen we inmiddels, het perron is
Het gladde bolletje
Vandaag is mijn haar eraf gegaan. Yoni maakte eerst allemaal kleine staartjes, en samen met Gerben hebben ze die afgeknipt en daarna mijn hoofd geschoren. Nu heb ik een glad bolletje met drie millimeter stekeltjes. En eerlijk? Ik ben er best blij mee.
Zij die gaan chemoën groeten U
(Komt mijn klassieke opleiding toch nog van pas 😉)
Het is zover. Onderweg naar de eerste chemo.
Een moment waar wekenlang naartoe is geleefd, voorbereid, en het klinkt misschien gek, ik heb er bijna zin in.
