lust for leven
mijn reis met baarmoederkanker
welkom op mijn persoonlijke pagina
Lust for leven
Dit is mijn persoonlijke blogpagina over mijn wonderlijke reis met baarmoederkanker.
Ik deel hier fragmenten uit mijn dagboek en andere zieleroerselen.
Lees wat je wilt en wanneer je wilt.
watskebeurt
alle posts op een rijtje
Chemo dag 2 en 3
De eerste dag, de echte chemo-dag, ging dus verrassend soepel.
Geen klachten, logisch natuurlijk: de medicijnen moesten hun werk nog opstarten. Alleen die last van de dexamethason… Ik riep nog stoer: “Als ik kan kiezen tussen misselijk zijn of niet slapen, kies ik voor niet slapen.”
Na drie nachten zonder slaap kwam ik daar toch een beetje op terug. Ik wist niet meer wat voor of achter was, of t ochtend of avond was, of wie ík überhaupt was.
Dexamethason en slapeloosheid
En toen kwam de dexamethason.
Hét wondermiddel tegen allergische reacties en misselijkheid – én tegelijk de geheime brandstof voor een nachtelijke stuiterbal.
De eerste chemo
De eerste chemo
De eerste chemo is een feit.
Niet op de dagbehandeling, waar je op een grote zaal met tot wel 15 anderen bent, maar de real deal: VIP-treatment op verdieping 12, op een tweepersoonskamer. Lekker prikkelarm, dat vond ik best prettig.
Zij die gaan chemoën groeten U
(Komt mijn klassieke opleiding toch nog van pas 😉)
Het is zover. Onderweg naar de eerste chemo.
Een moment waar wekenlang naartoe is geleefd, voorbereid, en het klinkt misschien gek, ik heb er bijna zin in.
Het gladde bolletje
Vandaag is mijn haar eraf gegaan. Yoni maakte eerst allemaal kleine staartjes, en samen met Gerben hebben ze die afgeknipt en daarna mijn hoofd geschoren. Nu heb ik een glad bolletje met drie millimeter stekeltjes. En eerlijk? Ik ben er best blij mee.
Het meisje, de wei en de brievenbus
Iedere dag loopt het meisje (niet omdat het kan, maar omdat het moet) een paar keer naar de brievenbus.
Gelukkig kán het ook.
Ze loopt niet naar de brievenbus om er iets uit te halen, maar om haar lichaam weer te laten wennen aan beweging. Heel rustig, op vertrouwd terrein.
Ode aan de jumpsuit
Een jumpsuit na een buikoperatie is echt een fantastisch kledingstuk.
Zeker wanneer hij zo soepel is als die van mij; de zalmoranje jumpsuit die je op de foto’s steeds ziet terugkomen. Ik heb m al jaaaaaaaren en het is een echt flodderding
In mijn cocon
De afgelopen week voelde als één lange week van rusten, lezen en luisteren. Ik leef in mijn eigen cocon, op mijn eigen ritme. De dagen zijn gevuld met zon op mijn huid, de rust van de wei, en het besef dat de wereld ook best even zonder mij doordraait.
Hey look, a squirrel
“Hey look, a squirrel!”
Normaal is dat mijn ADHD-kreet wanneer ik weer eens afdwaal.
Maar deze keer is het écht: een eekhoorn, zomaar in onze notenboom. Voor het eerst.
Alsof hij daar speciaal zit om me eraan te herinneren dat er altijd iets nieuws te ontdekken valt, zelfs dicht bij huis.
Vooruit kijken
Sinds de uitslag van het biopt in Goes weten we dat ik in de hoogste risicogroep val. Dat betekent: hoe de operatie ook is gegaan en wat de uitslag daar ook van is, er volgt sowieso een vervolgbehandeling met chemo en bestraling.
