Stressgerelateerde klachten vormen een sluipend probleem dat onze samenleving steeds steviger in zijn greep krijgt. Het stijgende aantal meldingen van psychisch ziekteverzuim spreekt boekdelen. Regelmatig verschijnen cijfers van onderzoeksbureaus in de media waar je als je niet oppast nóg meer gestresst door raakt. We hebben het hier duidelijk niet over een simpel probleem met een simpele oplossing, dan was het immers al lang verholpen. Er is een wirwar van factoren, van werkdruk tot persoonlijke achtergrond en genetische aanleg. Iedereen ervaart stress anders, en dat maakt het des te moeilijker om een effectieve aanpak te vinden. Maar waarom grijpen we steeds pas in als het te laat is? Kennelijk is er nog ergens een taboe. We zijn bang dat het gevolgen heeft voor hoe we worden gezien en beoordeeld. En dus zoeken we pas hulp als de stress ons volledig heeft overmeesterd, en dat is zorgwekkend. Hoe langer we wachten, hoe lastiger het wordt om de schade te herstellen. Het probleem wordt groter, de cijfers stijgen, en de tijd dringt. Het is duidelijk dat we íets anders moeten doen. Er is behoefte aan een cultuuromslag waarin stress en psychische gezondheid bespreekbaar zijn, en waarin vroegtijdige signalering de norm is. Er zijn steeds meer werkgevers die erkennen dat ze niet alles zelf kunnen oplossen en dat gespecialiseerde coaches en mentoren op dit vlak een cruciale rol kunnen spelen. Die hebben de expertise om niet alleen te (be)handelen, maar daarnaast ook om te voorkomen dat mensen vastlopen. Het is tijd om samen de touwtjes in handen te nemen. Investeer in preventie, zorg voor proactieve begeleiding, en doorbreek de neerwaartse spiraal van ziekteverzuim. De vraag is niet of we dit moeten doen, maar wanneer. Wat houdt ons nog tegen om deze zogenoemde ‘burn-out-epidemie’ aan de voorkant aan te pakken en te zorgen voor een gezondere samenleving? Meer weten over stress en preventie? Ik heb een stress-management-preventie plan ontwikkeld. Je vindt het gratis op mijn site!