Omdat ik een allergie heb voor ibuprofen, kreeg ik bij ontslag uit het ziekenhuis geen extra pijnstilling mee. Maar toen de verpleegkundig casemanager gisteren belde om te vragen hoe het ging, bleek al snel dat het niet optimaal was.

Door de pijn had ik moeite met doorademen, slapen en zelfs naar het toilet gaan, en dat zijn toch echt cruciale onderdelen van het herstelproces.

Dus ging Gerben op pad naar de apotheek voor een nieuwe troefkaart: oxycodon. En eerlijk is eerlijk, het doet wat het moet doen: de scherpe randjes van de pijn weghalen.

Maar ja… nu zit ik hier zo haaaaaai als een Vlaamse papegaai…… (vrij naar Doe Maar, jaren ’80 vibes en al). Het hoofd een beetje wiebelig, de wereld nét iets zachter gefilterd, en mijn lijf dankbaar dat het even rust krijgt.

Ondertussen verzorg ik mezelf met alles wat wél goed voelt: groentedrankjes, overnight oats en frambozen. En natuurlijk witte chocolade!

Kleine dingen, maar het gevoel dat ik mijn lijf van binnenuit iets liefs geef, helpt.

En dan die cadeautjes… wauw. Van een prachtige pashmina in precies de kleur van mijn ‘herstellingerie’ tot lieve kaartjes, bloemen, steentjes, theetjes en kaarsen. Zoveel kleine, zachte gebaren die groots voelen. Dank jullie wel! 😘