Vandaag is mijn haar eraf gegaan.

Yoni maakte eerst allemaal kleine staartjes, en samen met Gerben hebben ze die afgeknipt en daarna mijn hoofd geschoren. Nu heb ik een glad bolletje met drie millimeter stekeltjes. En eigenlijk ben ik er best blij mee. Ik hoorde al dat ik knapper ben dan Sinead O’Connor!

Het gaat straks helemaal uitvallen, dat weet ik. Maar nu kan ik mijn haar nog doneren, of er misschien een haarstuk van laten maken.

Intussen ben ik druk met experimenteren met sjaals, petten en mutsen. Het voelt een beetje als een nieuwe speelruimte ontdekken.

En om te zorgen dat m’n bolletje niet verbrand op deze prachtige dag er maar factor 50 op gesmeerd!

Morgen om 12:30 begint de eerste chemo. Ik ben er klaar voor.

Ook thuis is er genoeg beweging. Gerben is druk met de voorbereidingen voor de verbouwing van de stal. Volgend weekend start het sloopwerk, en voor die tijd moet alles leeg. Een flinke klus. Gelukkig hebben Percijn, Yoni en Max vandaag al veel werk verzet, maar het einde is nog niet in zicht.

Gerben grapt weleens dat we twee grote projecten hebben: mijn behandeling en de verbouwing. Soms voelt het alsof het té veel tegelijk is, dat merken we allebei.
En toch… stap voor stap komen we vooruit.