Na een paar dagen écht behoorlijk last van bijwerkingen te hebben, was het alsof er maandag een schakelaar omging.
De pijn ebde weg en mijn maag werd rustiger. Meerdere keren per dag eiwitrijk eten en een glaasje cola als trouwe ondersteuning deden hun werk.

Ik heb zelfs een paar sessies met deelnemers gegeven en daar kreeg ik weer als vanouds veel energie van. Het voelde fijn om weer in mijn eigen flow te zitten.

Rust en ritme zijn deze week de rode draad.
Ik heb veel gelezen. Mythos van Stephen Fry is een heerlijke reis door de Griekse mythologie, en de nachten waren weer goed. Soms wel even middenin de nacht een hap Griekse yoghurt om mijn lege maag rustig te houden.

Binnen is het rustig, maar buiten is het een ander verhaal: de verbouwing zorgt voor herrie, gedoe en een hoop rommel. Het sloopwerk is volop bezig en eergisteren viel Blixem nog in de oude gierput. Er is dus altijd wel iets dat onze rust even een zetje opzij geeft.

Ondertussen zijn de kittens gaan lopen en verkennen ze nieuwsgierig het hele huis. Ze draven achter ons aan, piepen bijna achter een deur door en spelen met elkaar, met hun eigen schaduw of – au! – met mijn tenen.

’s Avonds kijk ik samen met Gerben een spannende serie, Hostage op Netflix, en zo dobberen we ondanks alle reuring toch rustig door de dagen heen.

Het was een een week van zacht herstel, kleine, fijne momenten en een beetje reuring. Vanavond gaan we naar Houten om Paulien te zien schitteren op het podium dus vanmiddag pak ik even mijn rust!