Vanmorgen stond ik bij de Action in de rij achter een dame met heel kort grijs haar. Ze draaide zich om en keek me met vriendelijke ogen aan. Anders dan veel anderen meed ze mijn blik niet en keek ze naar mijn kale hoofd.

Ze haalde diep adem en sprak legendarische woorden:
“Wat zit je haar mooi.”

Wat een geweldige opmerking. Mijn ogen gingen er spontaan van glinsteren. Daarna vroeg ze rustig of ik ziek was. Ik vertelde dat ik vandaag voor mijn tweede chemo zou gaan en er ontstond een leuk gesprekje.

Zo’n onverwacht, warm moment kleurt mijn dag in alle kleuren van de regenboog.

Nu lig ik gezellig te kletsen met mijn lotgenootje Eefje.

Ze heeft het voor elkaar gekregen dat we niet alleen op hetzelfde moment, maar ook nog eens naast elkaar onze kuren krijgen.

Ook zo’n kadootje: samen in hetzelfde ritme, elkaar aankijken en tussendoor lekker kletsen. We zijn behoorlijk uit hetzelfde hout gesneden.

Supergezellig, en het maakt deze tweede chemo meteen een stuk lichter.

En met de axotl van Yoni erbij is er nog een extra steuntje!