Het begon eigenlijk vrij onschuldig: wat bloedverlies. Dus ik ging naar de huisarts, die me doorstuurde naar de gynaecoloog.

Die zag meteen een poliepje zitten. “Ziet er goedaardig uit hoor, 90% kans van wel.” Toch maar een afspraak ingepland voor een kleine poliklinische ingreep,  gewoon om ’m weg te halen. Voor de zekerheid. Dat is er nooit van gekomen…

Er werd ook een uitstrijkje gedaan: een week later de uitslag: helemaal goed. Opluchting. Boek dicht, verder met de dag.

Maar… ze had óók een biopt genomen van de poliep. “Voor de zekerheid.” En die zekerheid bleek na precies twee weken ineens iets anders:
hooggradig baarmoederslijmvlieskanker.

Ik las de uitslag in mijn dossier, op de dag dat Gerben en ik op pad waren geweest voor advies over onze toekomst. Vreemde kronkel in de matrix. En ik had pas twee dagen later weer een afspraak met de gynaecoloog. Dat was even vreemd…

Bam.
Geen symptomen, geen alarmsignalen, wél ineens een heel nieuw hoofdstuk.