Het gaat ineens hard.

Gisteren had ik de MRI van mijn lever, en gelukkig: niets vervelends te zien. Het bleek een veelvoorkomende, goedaardige clustering van levercellen — totaal los van de baarmoederkanker, dus echt een toevalsbevinding.  Er hoeft ook niets aan te gebeuren dus de rest kan gewoon doorgaan. En dat is in dit geval best lekker.

Vandaag sprak ik met de professor die het hele traject begeleidt. De operatie is nu definitief gepland: woensdag 30 juli. De MRI van de baarmoeder wordt in principe vlak van tevoren nog gedaan, tenzij dat de planning van de operatie onder druk zet. Die scan is onderdeel van de wetenschappelijke studie waar ik aan meedoe, dus niet per se nodig voor de behandeling zelf, maar wel waardevol.

Ondertussen is er hier sprake van lichte nesteldrang deluxe.

Ik ben van alles aan het regelen, verschuiven en klaarleggen — zodat ik straks niet met stoelen, banken of koelkasten hoef te sjouwen als ik moet herstellen. Zowel thuis als in mijn tiny house ben ik bezig om fijne plekjes te creëren waar ik straks kan landen.

En gelukkig doe ik dat niet alleen. Gerben heeft de afgelopen dagen samen met Piet gewerkt aan een prachtig nieuw hoekje: de pergola aan het huis staat!  Een heerlijk plekje in wording, met liefde gebouwd.

Dit weekend nog even genieten, rustig in- en uitademen — én een mini-tripje naar Duitsland. Samen met Yoni ga ik daar Percijn aanmoedigen. Nog even genieten, voordat ik me overgeef aan de volgende stap.

En die volgende stap, het klinkt misschien raar, daar heb ik best wel zin in inmiddels. Ik ben er op z’n minst aan toe!