De zon is er nog niet… maar ik hoop dat ze zich straks alsnog laat zien.
Het is de laatste dag voor de operatie, en ik beweeg er zachtjes doorheen. Geen stress, wel ritueeltjes.
Ik heb m’n haar geverfd. Gewoon omdat ik daar zin in had. Een beetje me-time met een kwast en een handdoek om m’n hoofd.
Straks pak ik mijn ziekenhuistas. Veel mensen om me heen zijn bezig met koffers inpakken voor hun vakantie.
Mijn reis gaat minder ver: slechts 20 kilometer. Maar de bestemming? Die is behoorlijk onbekend.
Gelukkig neem ik fijne dingen mee: de lekkere geurtjes die ik van Yoni kreeg, mijn enorme knuffelbeer, zachte kleren, fijne muziek.
En natuurlijk is daar mijn rots in de branding Gerben. Vandaag nog extra veel knuffelen. Zijn armen, zijn aanwezigheid, dat is mijn thuis.
Wat me de afgelopen dagen raakt, zijn de kleine maar zó waardevolle cadeautjes die ik al heb ontvangen. Een kaartje, een armbandje, een geur, een boek, een woord. Dingen die precies op het goede moment binnenkomen. Niet groot in formaat, maar groots in betekenis.
We gaan vanavond nog even een ijsje eten, en ik duik voor de laatste keer (voor nu) het zwembad in. Bewegen in water, zonder gewicht, zonder druk. Even helemaal niets.
Het is een vreemde dag. Stil, vol en zacht.
En ik ben er helemaal.
Ik merk de laatste tijd nóg sterker hoe gevoelig ik ben voor de manier waarop taal ons leven en onze emoties sturing geeft.
Ook al wéét ik dat mensen het lief bedoelen , als iemand me sterkte wenst, voel ik iets zwaars over me heen vallen.
Terwijl een woord als succes me juist lucht geeft. Ruimte. Alsof ik iets aanga, in plaats van iets moet doorstaan.
En dat klopt ook: ik ben in beweging, niet in gevecht.
Taal is voor mij natuurlijk altijd al een belangrijk thema geweest. Vanwege mijn werk, mijn kennis over hoe woorden je brein aansturen, hoe taal je werkelijkheid kleurt.
Maar nu… nu ondervind ik het aan den lijve. Elke dag.
Elk woord doet iets.
Dus als je me iets wilt toewensen laat het dan iets zijn wat vooruit beweegt. Iets wat opent.
Succes, bijvoorbeeld.
Of vertrouwen.
Of iets onverwachts — als het maar licht voelt. 🧡