Dag 4 van chemo 2.
De dexamethason is aangepast en daardoor slaap ik dit keer redelijk. Wat wel opvalt: de bijwerkingen komen sneller door. Misselijkheid, pijnlijke gewrichten, tintelingen in mijn wijsvingers. En een soort bewegingsdrang die me soms met kievitpassen( zoals Gerben het noemt) door het huis laat lopen.

Bezig zijn helpt, maar ik merk ook hoe snel de moeheid toeslaat. Toch is het draaglijk. Het is ook dit keer weer accept-eren: ontvangen wat me wordt gegeven en dankbaar zijn voor de kansen die het me biedt.

Ondertussen kleuren de kittens mijn dag. Ze klimmen op me, doen dutjes op mijn schoot en zorgen ervoor dat er altijd leven om me heen is.

Op dag 2 van deze kuur was ik in Breda bij Krystel. Samen met haar en een groep andere creatieve en innovatieve breinen ben ik een traject gestart waarin psychologie, branding en creatieve flow centraal staan. We maakten foto’s en ik trok de stoute schoenen aan door ze te delen in mijn stories. Mijn kale koppie, zichtbaar voor de buitenwereld.

Spannend, maar ook passend bij het rebelse stukje in mij.

Eén op de twee Nederlanders krijgt in zijn leven kanker, hoorde ik laatst. Een enorm aantal. En toch voelt het soms alsof je melaats bent zodra je je kaalgeschoren hoofd laat zien.

Er kwamen letterlijk een paar reacties, en verder bleef het stil. Juist daarom geniet ik extra van de mensen die met open nieuwsgierigheid durven te vragen.

Dat voelt als écht contact. En dat maakt zichtbaar zijn de moeite waard.

Intussen staat de boel hier door de verbouwing buiten nog steeds goed op z’n kop. Gerben breekt, schuurt, regelt en loopt af en toe een beetje over. En samen doen we het toch maar gewoon!! Iedere dag samen is een feestje. Soms met slingers, soms niet. En dat is oké!

Dank jullie voor de berichtjes, telefoontjes, lieve kaartjes. Voor de vriendschappen en de energie die wij allebei voelen!

Nog een paar dagen en dan zullen de bijwerkingen weer afnemen. En dan bouwen we weer op richting de volgende!