De afgelopen anderhalve week was ik opvallend weinig bezig met het hele chemo-traject. En dat voelde best lekker.

Ik deed leuke dingen: speelde samen met 9 andere creatieve en innovatieve vrouwen met personal branding en archetypes, had fijne gesprekken met deelnemers, ging op bezoek bij mijn vader en reed zelfs even langs mijn huis in Goes (waar ik sinds half juni niet meer was geweest). Wonder boven wonder leefden alle planten nog!

De klachten bleven redelijk beperkt: wat vermoeidheid en een vleugje chemobrein, maar verder ging het goed. Vroeg naar bed, vroeg op, en rust nemen wanneer mijn lijf dat vraagt. Soms loop ik dan wel een beetje tegen mezelf aan, ook ik heb dat stemmetje dat vindt dat ik meer zou moeten doen. Maar mijn lijf is mijn kompas, en dat leert me steeds beter luisteren.

De verbouwing vordert ook. De betonvloer ligt erin en het ziet er niet meer uit alsof er een bom op de stal is gevallen. Vanaf morgen begint de opbouw. Het duurt nog zeker tot eind november, maar het slopen is voorbij en dat voelt symbolisch goed. Dat loopt dus ook lekker parallel met mijn herstel.

Vandaag ging ik voor het eerst de deur uit met een nieuwe look: een grijswitte coupe. Ik heb een paar ‘haarbanden’ gekocht die ik onder sjaals of mutsjes kan dragen, met een randje haar dat net onder de stof uitpiept. Zo kan ik lekker spelen met lengtes en kleurtjes. En ik merk dat felle, vrolijke kleuren me goed doen — dus vanmiddag nog even naar de kringloop gegaan om mijn garderobe wat op te fleuren. Met roze, rode, groene, oranje en gele shirts en sjaaltjes weer naar huis!

Morgen bloedprikken en controle bij de internist-oncoloog. Duim je mee dat ik maandag aan mijn derde kuur kan beginnen?
Het voelt alsof ik langzaam mijn ritme vind. Met kleur, met moed, en met ruimte voor leven tussendoor.

Alvast een heel fijn weekend!