De eerste chemo is een feit.
Niet op de dagbehandeling, waar je op een grote zaal met tot wel 15 anderen bent, maar de real deal: VIP-treatment op verdieping 12, op een tweepersoonskamer. Lekker prikkelarm, dat vond ik best prettig.

Deze verhuizing was het gevolg van drukte en zieken onder het personeel. Daardoor duurde het wachten lang… maar toen het eenmaal zover was, voelde het goed.

Prikken ging gelukkig soepel, de verpleegkundige was leuk en zorgzaam, de begeleiding fijn.

De paclitaxel (taxol) mocht als eerste. Een gemene. Ik voelde ’m branden in mijn ader, helemaal door tot in mijn schouder. Gelukkig kreeg ik een heatpack, en dat haalde de scherpste randjes eraf.

Daarna even spoelen en de carboplatine erachteraan. Die liep vlot in.

Na tweeënhalf uur was het klaar en mocht ik weer naar huis.

En omdat wachten en ondergaan anders wel erg lang duurt, en onze verpleegkundige kennelijk mijn kernwaarde speelsheid deelt, maakten we er maar een speelse en gezellige tijdsbesteding van: ze kreeg het zelfs voor elkaar de pompen van mij en mijn kamergenote zo af te stellen dat we synchroon liepen.

Dus stapten we samen in de lift naar beneden waar het zonnetje scheen en Gerben me weer ophaalde.

1 van 6 zit er in!!!