In mijn buik lopen de mannetjes af en aan. Ze dragen helm, veiligheidshesje en hebben een duidelijke taak: herstelwerkzaamheden uitvoeren. Hier een scheurtje dichtmaken, daar een verbinding versterken, en ondertussen steeds kijken of alles volgens planning verloopt.

Ik voorzie ze trouw van ontbijt, lunch, diner en tussendoortjes. Want ook het beste gereedschap werkt niet zonder brandstof. Smoothies, shakes, frambozen, een watertje of kopje thee, … alles wat ze nodig hebben om stevig door te klussen.

De mannetjes in mijn hoofd hebben het intussen ook door: nu is het de beurt aan hun collega’s in mijn buik. Ze hebben besloten een groot deel van hun energievoorziening vrijwillig af te staan. Dat betekent: even niet hoeven werken, denken of creatief puzzelen.

In plaats daarvan zitten ze lekker in een luie stoel te genieten van het uitzicht. Af en toe maken ze een opmerking over een mooie wolk of een vogeltje dat voorbij vliegt. Ze weten: hoe beter we nu rust houden, hoe sneller we straks weer samen vol energie aan de slag kunnen.

En zo is het op dit moment best harmonieus in mijn binnenwereld.

De mannetjes in mijn buik aan het werk, de mannetjes in mijn hoofd in vakantiemodus.

En ik?
Ik zorg dat de catering op tijd klaarstaat.

Fijne zaterdag!!