Vandaag is mijn haar eraf gegaan. Yoni maakte eerst allemaal kleine staartjes, en samen met Gerben hebben ze die afgeknipt en daarna mijn hoofd geschoren. Nu heb ik een glad bolletje met drie millimeter stekeltjes. En eerlijk? Ik ben er best blij mee.
Maandag 8 september stap ik op de trein.
Iedere drie weken een nieuwe rit, zes keer op rij. Daarna vijf weken lang elke dag naar de bestraling.
Het station kennen we inmiddels, het perron is
De trein van gisteren hield zich aan zijn eigen spoorboekje
Het was er eentje die we amper konden bijhouden. Alsof we steeds op het perron zaten te wachten en dan ineens moesten rennen om er nog net op te springen.
Vandaag waren we bij de professor op consult. Volgende week volgt de intake voor radiotherapie en chemotherapie. Het zal al snel beginnen, waarschijnlijk binnen 2 à 3 weken vanaf nu.
Sinds de uitslag van het biopt in Goes weten we dat ik in de hoogste risicogroep val. Dat betekent: hoe de operatie ook is gegaan en wat de uitslag daar ook van is, er volgt sowieso een vervolgbehandeling met chemo en bestraling.
“Hey look, a squirrel!”
Normaal is dat mijn ADHD-kreet wanneer ik weer eens afdwaal.
Maar deze keer is het écht: een eekhoorn, zomaar in onze notenboom. Voor het eerst.
Alsof hij daar speciaal zit om me eraan te herinneren dat er altijd iets nieuws te ontdekken valt, zelfs dicht bij huis.